VIII.               U zakonników w gościnie.

         Po zakończeniu działań wojennych, przez 21 lat Cudowny Obraz Kochawińskiej Pani przebywał w Kolegium Księży Jezuitów w Starej Wsi, gdzie pod opiekuńczym okiem Matki kształtowały się kolejne pokolenia kapłanów. W trudnej dla kościoła w Polsce sytuacji politycznej i w atmosferze realnej groźby likwidacji Zakonu, zanoszono tu prośby i błagania do Pani, która nieustannie wskazywała na Swojego Syna jako jedyną drogę do wolności.

         W tym również czasie, ze względu na pojawiające się odkształcenia, poddano Obraz zabiegom konserwatorskim w pracowni artystycznej malarza Wacława Szymborskiego w Krakowie. Po wielu staraniach przywrócono pierwotny wygląd Ikony. Odrestaurowany wizerunek Świętej Pani umieszczono w głównym ołtarzu kaplicy rezydencji Prowincjałów Towarzystwa Jezusowego w Krakowie. Tutaj doznawał czci zarówno od okolicznej ludności, jak i od dawnych mieszkańców Kochawiny.

         4 listopada 1972 roku w czasie obchodów 60. rocznicy koronacji Cudownego Obrazu, przeniesiono Ikonę do kościoła św. Barbary. Kochawińską Panią odprowadzała wówczas licznie zgromadzona pielgrzymka kochawiniaków oraz ostatni proboszcz parafii kochawińskiej – ks. Józef Piecuch. Tutaj Obraz doznawał czci do 1974 roku.